เกสรา ศรีพิชญาการ. (2540). เมตตามรณะกับบทบาทพยาบาล. (พิมพ์ครั้งที่ 2).เชียงใหม่ : โครงการตำรา คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และคณะ.(บรรณาธิการ). (2550). วัฒนธรรมความตายกับวาระสุดท้ายของชีวิต. กรุงเทพฯ: บริษัทหนังสือดีวัน จำกัด.

ขวัญตา บาลทิพย์ พัชรียา ไชยลังกา และอาภรณ์ เชื้อประไพศิลป์. (2543). ความต้องการของผู้ป่วยเอดส์ขณะเผชิญกับภาวะใกล้ตาย. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์.20(1), 33 – 44

ดำรงค์ แวอาลี.(2547).องค์รวมแห่งชีวิตและสุขภาพตามแนวคิดศาสนาอิสลามและทัศนคติในเรื่องความตาย.ในภัคภร ช่วยคุณูปการ (บรรณาธิการ), รวบรวมองค์ความรู้การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. (หน้า 65 - 66).กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

ดุสิต สถาวร. (2550). Overview of end of life care in the ICU. ในประเสริฐ เลิศสงวนสินชัย และคณะ (บรรณาธิการ),การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. (พิมพ์ครั้งที่ 2 หน้า 320). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสัมพันธ์.

วรัญญา เพ็ชรคง. ทัศนะเรื่องความตายในศาสนาอิสลาม. ในโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และคณะ (บรรณาธิการ), วัฒนธรรม ความตาย กับวาระสุดท้ายของชีวิต. (หน้าที่ 239 - 241). กรุงเทพฯ: บริษัทหนังสือดีวันจำกัด

ถนอมขวัญ ทวีบูรณ์ และธารณี ลิ้มพงศธร. (2548). การพยาบาลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายใน ศิริวรรณ วนิจศร และคณะ (บรรณาธิการ), คู่มือการพยาบาลผู้ป่วยที่ได้รับการตรวจและรักษา ด้วยรังสีเคมีบำบัด. (หน้า 131 - 144). กรุงเทพฯ : ฮายาบูสะ กราฟฟิก.

ทัศนา มหานุภาพ นันทา เล็กสวัสดิ์ และกนกพร สุคำวัง. (2543). ทัศนคติต่อการตายของผู้ป่วยและผู้ป่วยใกล้ตายของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่. รายงานการวิจัยของคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นิการีหม๊ะ นิจินิการี. (2547). การตัดสินใจในระยะสุดท้ายของชีวิต: มุมมองผู้ป่วยไทยมุสลิมใน 5 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

นิภาวรรณ สามารถกิจ และจันทร์พร ยอดยิ่ง. (2541). ความต้องการและการตอบสนองความต้องการที่ได้รับของญาติผู้ป่วยวิกฤตในหอผู้ป่วยศัลยกรรมอุบัติเหตุ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 6(3), 40 – 56.

พินิจ รัตนกุล. (2538). จริยธรรมและผู้ป่วยในมรณะวิถี. เอกสารประกอบการประชุม เรื่อง การแพทย์วัฒนธรรมและจริยธรรม วันที่ 30 พฤศจิกายน – 1 ธันวาคม 2538 (หน้า 289 - 309). นครปฐม : สถาบันการพัฒนาสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล.

สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2552). พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ.2550. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสหพัฒนไพศาล.

ภุชงค์ เหล่ารุจิสวัสดิ์. (2550). Psychiatric assessment and management in palliative care. ในประเสริฐ เลิศสงวนสินชัย และคณะ (บรรณาธิการ), การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. (พิมพ์ครั้งที่ 2 หน้า 97 - 98). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสัมพันธ์ จำกัด

มธุรส ศิริสถิตย์กุล.(2550). ความตายในคริสต์ศาสนา. ในโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์และคณะ (บรรณาธิการ), วัฒนธรรม ความตายกับวาระสุดท้ายของชีวิต. (หน้า 225 - 226). กรุงเทพฯ: บริษัทหนังสือดีวันจำกัด.

เยาวรัตน์ จินทอง. (2547). แนวทางการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายในผู้ติดเชื้อเอชไอวี และผู้ป่วยเอดส์. ในภัคภร ช่วยคุณูปการ (บรรณาธิการ), รวบรวมความรู้การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย (หน้า 167 - 168). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

ราตรี ปิ่นแก้ว และมธุรส ศิริสถิตย์กุล.(2550).ชีวิตและความตายในทัศนะของพุทธศาสนา. ในโกมาตร จึงเสถียรทรัพย์ และคณะ.(บรรณาธิการ), วัฒนธรรม ความตาย กับวาระสุดท้ายของชีวิต.(หน้า 117). กรุงเทพฯ: บริษัทหนังสือดีวันจำกัด.

รุ่งนิรันดร์ ประดิษฐสุวรรณ. (2546). Palliative Treatment: Form Cure and Care. การประชุมวิชาการประจำปี พ.ศ.2548 เรื่องการเคลื่อนไหวของสังคมไทยสู่สังคมผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

วันดี โภคะกุล. (2545). ภาวะสุดท้ายของชีวิต ในวันดี โภคะกุล (บรรณาธิการ), คู่มือการดูแลผู้ป่วยสูงอายุระยะสุดท้ายสำหรับประชาชน. (หน้า 11 - 15). กรุงเทพฯ : สถาบันเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข.

วิฑูรย์ อึ้งประพันธ์. (2538). สิทธิ์ที่จะตาย. เอกสารประกอบการประชุมเรื่อง การแพทย์ วัฒนธรรม และจริยธรรม วันที่ 30 พฤศจิกายน – 1 ธันวาคม 2538 (หน้า 166 - 191). นครปฐม: สถาบันพัฒนาสาธารณสุขอาเซียน มหาวิทยาลัยมหิดล.

สุมาลี นิมมานนิตย์. (2550). ความเข้าใจเกี่ยวกับภาวะใกล้ตาย ในประเสริฐ เลิศสงวนสินชัย และคณะ (บรรณาธิการ), การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. (หน้า 26 - 29). กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสัมพันธ์ จำกัด.

แสวง บุญเฉลิมวิลาศ และ เอนก ยมจินดา. (2546). กฎหมายการแพทย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

อานนท์ วิทยานนท์. (2542). อาการทางจิตใจ. ในเติมศักดิ์ พึ่งรัศมี (บรรณาธิการ), Palliative Care : การดูแลเพื่อบรรเทาอาการวิถีแห่งการคลายทุกข์. (หน้า 73). กรุงเทพฯ : บริษัทพิมพ์ดี จำกัด.

อานนท์ วิทยานนท์.(2547). การสื่อสารกับผู้ป่วยที่รับการรักษาแบบประคับประคอง.ใน ลักษมี ชาญเวชช์ (บรรณาธิการ), การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. (หน้า 111 - 134). กรุงเทพฯ : โอ เอส พริ้นติ้งเฮ้าส์.

อนุพันธ์ ตันติวงศ์ ผ่องพักตร์ พิทยพันธุ์ และสุชาย สุนทราภา. (2550). การดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย. กรุงเทพฯ : พิมพ์ที่ เอช. พี. เพรส จำกัด.

Hermann, C.P. (2001) Spiritual needs of dying patients: A qualitive study. Oncology Nursing Forum, 28 (1), 67 – 72.

Jonseb, A.R., Siegler, M. and Winslade, W.J. (2002). Clinical ethics : A Practical approach to ethical decision in ethical medicine. (5th ed.). New York : McGraw – Hill.